Sommigen zullen argumenteren dat ETF strategieën ook hun passive investing risico’s hebben, dat het extra volatiliteit creëert door herding behavior of kuddegedrag van investeerders. Zij hebben gelijk. Dat klopt, volgens sommige papers. Dit zou mogelijkse inefficiënties of mispricings in de markt creëeren. Dat zou ook kunnen kloppen.
Maar wat is het punt?
Het is een feit dat de spread tussen de SPX (de S&P500) en de SPW (de gelijkgewogen in plaats van market cap gewogen) zeer sterk gestegen is, wat wijst op een hausse die door slechts enkele mogelijks overgewaardeerde aandelen gedreven wordt, wat concentratierisicos creëert. Maar het verschil tussen economen die dit opmerken en investeerders is het oude adagium:
An economist is just a trader without a P&L.
Oftewel een profit en loss, een kwantitatief resultaat van die mening. Het is makkelijk om vijf jaar te zeggen dat de S&P overgewaardeerd is, maar een trader die vijf jaar een hausse short en zijn fonds op de schop ziet gaan vooraleer de markt inderdaad sterk corrigeert zal dan bezwaarlijk zijn gelijk claimen.
Dat we door de huidige markt terug naar stockpicking zouden moeten, alle bovenstaande waarschuwingen ten spijt brengt ons terug bij marktefficiëntie: kan je de markt verslaan door actief af te wijken? Het antwoord is volmondig ja. De markt is niet efficiënt, de markt wordt efficiënt gemaakt. De markt is een ecosysteem van verschillende spelers, van een vader retailinvesteerder in West-Vlaanderen tot een flitshandel firma op de Zuidas in Amsterdam, van een gokverslaafde memestocktrader in Gent tot een HFT market maker bij Citadel in Florida. Er zullen inderdaad wat grote kwantitatieve (hedge) funds met topinfrastructuur zijn die tijdelijke imbalances zullen uitbuiten, beter en sneller dan jij en ik. Grote institutionelen zoals JPMorgan en Goldman hebben de laatste jaren vrij constant tussen de 30 en 40 slechte trading dagen op 250 per jaar - staat elk jaar in een verplichte grafiek in hun 10-K form bij sectie Marktrisico zoekend op “Net revenues included in the daily VaR” - wat statistisch onmogelijk is voor “efficiënte markten” in de stricte zin.
De conclusie dat omdat ETFs mogelijks nadelen hebben we daardoor Belgische retailbeleggers binnen dit ecosysteem weer richting geconcentreerde aandelenportefeuilles van “cheap stocks”, in de zin van Warren Buffet- en Benjamin Graham-achtige value stocks, moeten duwen (of correcter: ze daar houden!), dat zou een bijzonder scheve conclusie zijn en ironisch, op het randje van slechte wil, misschien wel daar voorbij. En aan hen zou ik zeggen: koop een Value ETF. Ik zeg dit natuurlijk ironisch, maar in alle serieusheid pleit het net voor optimalisatie van ETFs als je bezorgdheid deze concentraties of correcties zouden zijn. Als de SPX dan te exces volatiel wordt t.o.v. de SPW of in correctieteritorium gaat door deze enkelingen (e.g. relatieve CVaR uit het numerieke voorbeeld in de vorige post), dan kan je net een rebalance doen wanneer nodig, maar vooral geinvesteerd blijven als de markt zoals in Covid daarna weer veel spectaculairder dan verwacht opveert.
Time in the market beats timing the market
Nog een laatste adagium om mee af te sluiten.
